مامان بزرگ اومد شب به خوابم گفت، چرا نیومدی سر خاکم؟ فعلا ما رو غربتِ طلبیده من که جَمعه هنوز دم دره ساکم یاد ستارخان، سر دریان نو میگرفتم من دانمارکی برات دنیا شیرین بود، ماها هنوز خوش میگفتی درست کنم ناهار چی برات؟ چقدر مظلوم بودیم از قصد جلوت و پاک جون میدم یه بار دیگه عدس پلوت و مزش کنم عوض شدم بچه مظلومتو ساختن ازش یه بت و خودت بهم گفتی خاک سرده هر کی جلو چشت نباشه از یاد رفته الآن کل شهر باهام قهره این گل ها فقط واسه غما پادزهره وقتی نیستم میخوام چی ازم باشه میری خوبیاتو بیش از اندازه گنده میکنن ختمت هم مدحتو میگن بدیاتو شاید میترسن بازش کنن من دارم اعمال نیک و قطره چکونی بدیامو دریا نمیشست وقتی خون جلوم فواره میشد ساکت موندم و گذاشتم تنها رفیق و بگو
یه شب هم خواب دیدم، میرم از یاد میرم هر چقدر تابیدم، شدش تاریک تر منظره ها دیدم، برا من جا نیست نه این بار با باد میرم، برای خوابیدن یه شب هم خواب دیدم، میرم از یاد میرم هر چقدر تابیدم، شدش تاریک تر منظره ها دیدم، برا من جا نیست نه این بار با باد میرم، برای خوابیدن
از دور دیدم سر قبرم همه هستن اونایی که تهِ قلبن با این که تن سردتر شده میخوام گرم باشه سرا همه از دَم همه دلقک شن چون که خندشونه دلم تنگ میشه واسش که این زندگی از غم لبریزه کاسش مرگ چیه واقعا دیگه تشخیصش واسم سخته جهنم، آخر تهش خیسه آدم
