[کورس] دلم لک زده واسه بارون ونکوور واسه سردی تووی نگاه های مردمش انقدر چِت شی که یادت بره رول چندمه چقدر دلم واسه وید شاپ ها تنگ شده واسه مستی هم تکی دم دریاش و مودم که عوض میشد با رنگ برگ هاش و واسه پلیس ها که بودن روو ما حساس و شهری که یاد دادش بهم بهم پروازو
[ورس یک] یه پل داره اونجا اسمش لاینز گیت (Lions Gate) وسطش یه تلفن کوچیک و یه ساینه که روش زده قبل این که تمومش کنی یه بار وردار اون گوشی که پایینه یعنی، چی میخوای بگی منصرف شه به آدمی که کل دنیا پشت سرشه بسه چقدر بگم منفیاش و دیگه چند ساله سپی پیِ مثبتشه شهری که منو انداخت روو روال عشقمو اولین بار دیدم اونجا توو یه مال پیش خودم گفتم زدم تووی خال ولی همه حسام اونوقت میداد بوی سادگی از بچگی میومد از آفتاب بدم سیاهی هام زیر نورش آشکارترن لک زده دلم واسه هوا ونکوور میخوام زیر بارون بزنم روو آسفالت قدم
[کورس] دلم لک زده واسه بارون ونکوور واسه سردی تووی نگاه های مردمش انقدر چِت شی که یادت بره رول چندمه چقدر دلم واسه وید شاپ ها تنگ شده واسه مستی هم تکی دم دریاش و مودم که عوض میشد با رنگ برگ هاش و واسه پلیس ها که بودن روو ما حساس و شهری که یاد داده بهم بهم پروازو
[ورس دو] مامان میگفت چرا درس نمیخونی درس خوناش میخوندن از ترسِ بی پولی خواستم معمولی نبودنو تجربه کنم میگن تا از دست ندی چیزی قدر نمیدونی دو تا جیبام اندازه پک سیگار نداشتم داشم دو نخ میداد واسه نسخی هام همه دیدن منو مود مِلو دم نیلو گرم که موند باهام توو روز عصبی هام
